Gewoon om me weer beter en fitter te voelen en eventueel enkele kilootjes kwijt te spelen.
Maar dan zal ik het buitensporig snoepen ook moeten laten ;-).
En de riem die ik kocht, kreeg ik nu wel dicht zonder mijn buik helemaal te moeten intrekken 😉
maar ik ben ongelofelijk tevreden van het resultaat.
Je ziet het al, aan de binnenzijde deed ik nog iets extra.
Ik naaide een stukje stof tegen de voering, zoals je wel eens meer ziet bij winkelgekochte stuks en daar mocht Sterre zelf haar naam opschrijven.
Mijn 5-jarige is net de letters aan het leren dus het leek me superleuk om haar eigen handtekening toe te voegen aan een jas die ik met veel liefde voor haar maakte.
Tijdens het naaien zet ik graag de radio op en liefst ook heel luid zodat ik kan meezingen zonder mezelf te moeten horen, haha!
De jas was bijna af toen er een liedje van Marco Borsato weerklonk, op het eerste gehoor niet mijn favoriete Nederlandse zanger, maar dat liedje, dat greep me gewoonweg naar de keel.
Het liedje bleek ‘Dochters’ te heten en vertelt heel mooi dat hoe groot je dochter(s) ook wordt/worden, in je ogen blijven ze altijd je kleine meid(en).
Meer en meer voel ik dat Sterre echt groot wordt en me minder nodig heeft.
Hoewel ik ongelofelijk trots ben op haar, toch ben ik daar niet helemaal klaar voor, maar de tijd zal me ongetwijfeld leren om haar stilaan los te laten.
Maar goed, terug naar de jas :-).
Typisch voor de Louisa zijn de zakken vooraan, en die werkte ik dan ook af met bijpassende paspel om ze extra in de verf te zetten.