Julia in the navy

De Julia sweater van Compagnie M, het is echt een klassieker nietwaar?
Enorm veelzijdig met al die opties, makkelijk in elkaar te zetten en comfortabel om te dragen.
Logisch dat ook mijn dochtertje fan is en menig Julia siert dan ook haar garderobe.
Een hele tijd geleden kwam Marte met deze tutorial op de proppen om van de sweater een Julia dress te maken, joepie, want wij houden ook van jurkjes!
Veel te lang stelde ik dit naaiwerkje uit, je kent dat wel, telkens komen er weer nieuwe ideeën op de proppen waardoor andere eventjes moeten wachten.
Echter, nu ging ik doelgericht naar de stoffenwinkel en kocht enkel de stoffen die ik in mijn hoofd had voor deze jurk, geen uitstel meer.
We gingen voor de Navy style die ik al in verschillende shops zag opduiken.
Bij Stoff.be vond ik de geschikte stofjes met een fikse korting dankzij de bon die ze ons schonken voor ons naaiweekend, een leuke meevaller!
Het lintje in de taille en de armboordjes maakte ik van een restje gouden glittertricot, voor net dat tikkeltje meer 🙂
Ik verkortte de mouwtjes een beetje en maakte de mouwboord ook smaller, dat leek me nog net iets geschikter voor de lente/zomer.
Ik had nog wat stof over en ik vind het altijd zo jammer om dat in een restjesdoos te droppen.
Daarom besloot ik deze keer om het allemaal op te werken.
Als extraatje toverde (nou ja…) ik er een omkeerbaar hoedje bij waar ik ook een restje oude jeansbroek in verwerkte.
Jeans en navy, dat werkt nu eenmaal gewoon.

En daarmee is weer een nieuwe outfit geboren, de lentekast is al aardig gevuld bij Sterre.
Ook omdat ik goed op voorhand werk, binnen 3 weekjes zou kleine zus ter wereld moeten komen en dan zal er even minder tijd gemaakt worden voor naaien.
Dus ‘volle bak’ terwijl het nog kan ;-).

Een nieuw jeansjasje mocht ook niet ontbreken, we vonden een superleuk exemplaar bij C&A.
Papa, doe toch eens niet zo gek, daar moet ik van lachen 🙂

We gaan hier nog plezier beleven aan dit jurkje, er lekker in bewegen en spelen vormt duidelijk geen enkel probleem.
Veel groetjes, Isabel

Durven hopen

Toen ik het idee had om dit jurkje te maken voor onze kleine meid, was er nog geen vuiltje aan de lucht.
Ondertussen is dat wel even anders, ons land werd opgeschrikt door een laffe daad van terrorisme.
Een laffe daad om paniek en angst te zaaien en om een zogezegde boodschap over te brengen uit naam van 1 of andere god.
En net zoals iedereen ben ik geschrokken van het nieuws dat ik op de radio hoorde toen ik dochterlief naar school wilde brengen, en instant werd ik bevangen door een gevoel van angst.
Helemaal onverwacht is het niet, die aanslag hier, maar voorbereid op zulke terreurdaden ben je nooit.
De hele voormiddag heb ik toen voor de televisie doorgebracht, met ogen vol tranen die bleven komen, met een hart dat uitging naar slachtoffers en hun vrienden en familie, en een hoofd vol doemgedachten over deze wereld.
Want het is deze wereld waarin ik mijn dochtertje moet grootbrengen, deze samenleving waarin binnenkort ons tweede kindje moet opgroeien.
Blijven kijken naar de schokkende beelden kon ik niet, dus ging ik aan de slag met de beste therapie die ik ken om emoties in kwijt te kunnen: iets naaien, iets moois creëren.
Een tijdje geleden pinde ik een jurk op Pinterest, het ideale modelletje voor ons babymeisje om te dragen op haar babyborrel en dat wou ik dus maken.
Na de broodnodige test durfde ik het vandaag aan het kleedje te maken in de voorbestemde stof.

 Om het jurkje in elkaar te krijgen, vertrok ik van het Grace-patroontje van Emma en Mona, al gebruikte ik alleen het bovenstukje.
Vanuit maatje 62 tekende ik een a-lijntje en berekende waar ik het moest doorknippen om de strook met plooitjes aan te brengen.
Om het gouden lintje in het voorpand te rijgen, maakte ik knoopsgaten en dat lukte wonderwel deze keer, oef!

Achteraan liet ik de plooitjes weg, het leek me makkelijker voor de baby om daar niet te moeten opliggen.
Ook binnenin ging ik voor een mooie afwerking, de perfectionist in mezelf is nooit ver weg :-).
Het prachtige stofje komt trouwens van Miss Anaïs in Tielen.
Sandra heeft zo’n leuk en verscheiden aanbod stoffen, vaak dingen die je niet overal ziet.
Deze wondermooie witte structuurstof spotte ze trouwens toen we samen nog een keertje de stoffengroothandel onveilig maakten en gaf me heel gul een mooi lapje voor dit kleedje.
Waarvoor trouwens nog eens een dikke merci Sandra!
Er ging aan dit jurkje trouwens ook nog een testversie vooraf.
Ik doe dat niet vaak, een testversie maken, maar deze keer deed ik het wel en daar ben ik blij om want ook die lukte mooi in een stofje van Riley Blake.
Aangezien ik niet alle witte stof nodig had voor dit modelletje wilde ik nog iets extra maken voor onze meid.
Opnieuw via Pinterest vond ik een tutorial voor superleuke babyschoentjes, nieuwe uitdaging; check!
Ik werkte ze af met gouden kamsnapsterretjes, zo schattig vind ik dit en ik kan niet wachten tot ze gevuld zijn met kleine voetjes.
Kleine voetjes die zullen moeten leren stappen in een wereld die niet altijd even mooi is, waarin gehaat wordt, oorlog gevoerd wordt en waarin daden van terrorisme voorkomen.
En toch durf ik hopen, nee, moet ik hopen dat het beter kan worden.
Ik hoorde vanmorgen een prachtig nummer op de radio met als titel ‘Liefde wint altijd’, en da’s wat ik wil onthouden en kracht wil uit putten, voor mijn kinderen, mijn familie, vrienden en de medemens.

Een kaarsje als symbool van medeleven, maar ook als symbool voor de hoop in mijn hart…

6 weeks to go

Speciaal voor jou, mijn kleine lieve meid…
Geboortesetje met pakje, muts en krabwantjes, stofje van Madeline de Stoffenmadam.
Binnen 6 weken mogen we haar verwachten, de kleine zus van Sterre.
Het meisje waar we zo lang op moeten hebben wachten.
Want die kleine zus, die kwam er niet zonder slag of stoot, moeder natuur kan best een wrede dame zijn.
Niet alleen bij ons, dat besef ik nu maar al te goed, terwijl ik daar vroeger helemaal niet bij stilstond.
Een dikke 5 jaar geleden werd ik zwanger van Sterre, helemaal gepland en heel makkelijk.
9 maanden later was ze er, ons eerste kindje, een makkelijke baby en gelukkiger konden we niet zijn.
Hoewel, mijn gezondheid ging zwaar achteruit na de bevalling.
Al lang sukkelde ik met een chronische pijnaandoening maar stilaan werd het ondraaglijk en 2 jaar na de geboorte van Sterre kon ik niet meer, ik liep tegen een muur van pijn en vermoeidheid.
Al snel moesten we nadenken over een moeilijke beslissing, komt er nog een kindje of stopt het hier?
Mijn moederhart won het, na heel lang twijfelen, van het verstand, we wilden nog een broertje of zusje voor Sterre maar dan wel meteen, dan kon ik daarna aan mijn gezondheid denken, revalideren, aangepaste medicatie nemen en een relatief fitte mama worden.
Was dat even buiten de natuur gerekend!
1 jaar lang probeerden we zwanger te raken maar elke maand opnieuw kwam die zware teleurstelling en het besef dat mijn gezondheid bleef achteruitgaan.
De pijn werd erger, er kwam een rugoperatie aan te pas, een onmogelijke revalidatie, kortom, geen pretje.
Goed, op aanraden van een vriendin zouden we toch een stapje verder gaan in het babyverhaal.
Er werd een afspraak gemaakt bij een fertiliteitscentrum, gewoon om te kijken of alles ok was.
Behandelingen en dergelijke, daar zouden we niet aan beginnen.
Maar alles bleek niet ok, het feit dat we Sterre zo snel hadden gekregen werd een klein wonder genoemd.
Op onze initiële beslissing van geen behandelingen te ondergaan terugkomend, werd er een schema opgemaakt.
Eerst enkele pogingen via inseminatie, daarna konden we eventueel aan ivf beginnen.
Dat zou toch niet nodig zijn, inseminatie zal wel lukken en met heel veel moed startten we aan een nieuw hoofdstuk.
De tripjes naar Leuven, daar maakten we het beste van, beetje flaneren in de straten en gezellige koffiehuisjes ontdekken, zo probeerden we onze zinnen toch wat te verzetten.
4 maanden verder…. nog geen baby’tje in zicht.
Opnieuw een beslissing te nemen, ivf of geen ivf.
Ach ja, we waren nu zover in het proces en de gedachte aan een broertje of zusje konden we niet meer uit ons hoofd zetten, dag in dag uit waren we, of toch zeker ikzelf, ermee bezig.
Een nog moeilijkere periode brak aan, alles wordt medisch en technisch, veel plezier is er niet aan, daar moet ik geen tekening bij maken.
Bijna alles aan deze manier van zwanger worden wordt de natuur uit handen genomen via schema’s, hormonensprays, hormonenspuitjes, eicelletjes wegnemen (auch!) en embryo’s terugplaatsen.
En dan was het aan mijn lichaam, met behulp van nog meer medicatie.
Zal het embryo’tje zich innestelen, dat was nu telkens de vraag.
Jammer genoeg lukte het niet tijdens onze eerste poging, dat wil zeggen, na de eerste volledige behandeling.
Helemaal opnieuw beginnen dus, alweer hormonen en het hele gedoe errond.
Ik moet niet vertellen wat een effect dit had op onze relatie, en vooral op mezelf.
Ik was mezelf niet meer, kon mezelf niet meer zijn, niet alleen door de behandelingen maar ook door de aanhoudende en soms bijna ondraaglijke pijn, want pijnmedicatie nemen, dat mag niet als je zwanger wil worden natuurlijk.
Ok, ik heb er wel zelf voor gekozen om dit alles te doorstaan, maar ik heb geleerd dat niemand mag oordelen over mijn beslissing om een tweede kindje te krijgen, alleen mijn partner en ikzelf.
Ook Sterre moet hieronder geleden hebben, ze zag mama altijd in pijn, altijd moe, soms in tranen, veel naar het ziekenhuis.
Na de tweede behandeling kregen we wel goed nieuws, nieuws dat we niet durfden te geloven, zwanger zei de bloedtest.
En tranen dat er gevloeid zijn, van geluk maar ook van onzekerheid, zou het ons nu toch gegund zijn?
En jawel, nu, 6 weken voor de vermoedelijke bevalling zijn we nog steeds dolgelukkig want het zusje van Sterre doet het goed in de buik.
Binnenkort kunnen grote zus en kleine zus in levende lijve kennismaken en is ons gezinnetje compleet.
Een hoofdstuk dat kan worden afgesloten en een nieuw hoofdstuk dat kan beginnen, aan mijn eigen gezondheid denken, zodat ik er kan zijn voor mijn 2 meisjes.
Terug in het leven staan, terug vat krijgen op de pijn en eindelijk wat stapjes vooruit zetten, da’s alles wat ik nu nog verlang, buiten gezonde kindjes natuurlijk.
Hierbij ook een hart onder de riem voor alle mensen die zich herkennen in het verhaal maar tot nu toe minder geluk kenden of het achter zich hebben moeten laten, jullie zijn allemaal bewonderenswaardig!
Hierbij ook nog de bekendmaking van de winnaars van de kleine giveaway uit dit vorige blogbericht.
2 naaiboekjes krijgen een nieuwe eigenares:
Proficiat Veerle Jacobs, de Knippie met zwangerschapsbijlage is voor jou!
Proficiat Lies Bet, de La Maison Victor is voor jou!
Sturen jullie me een mailtje met jullie adresgegevens, dan komen de boekjes eraan.
(isabellaenen81@gmail.com)

Een weekend om over te doen!

Ook ik was bij de snelle beslissers toen Marie-Paule vorig jaar de vraag stelde wie mee op naaiweekend wilde gaan.
In eerste instantie twijfelde ik geen moment, maar toen de vertrekdag dichterbij kwam werd ik toch een beetje nerveus.
Zo 20 vrouwen in 1 huis, je weet nooit wat dat zal geven.
Onze gemeenschappelijk passie voor naaien en het feit dat het gewoon allemaal toffe madammen waren, zorgde er echter voor dat het ijs meteen gebroken was en het werd duidelijk, dit zou een topweekend worden.
Het feit dat Marie-Paule alles tot in de puntjes had georganiseerd bevestigde dit alleen maar.
De eerste avond deden we een gezellige kennismakingsronde waarbij we allemaal voor een (eventueel zelfgemaakt) kleinigheidje zorgden.
In het mijne zat een superleuk tasje met daarin gouden glitterelastiek (die ik meteen verwerkte) en gouden biaislint. 
Dankjewel daarvoor Sabrina!
Ook Deborah van Cas en Nina kwam langs met een wagen vol stofjes, er werd instant een pop-up winkeltje ingericht en we konden onze gang gaan.
Ik hoef niet uit te leggen dat er naar hartelust geshopt werd :-).
Foto: Gabriela Aguirrezabal
Buiten babbelen, lachen en eten werd er ook duchtig genaaid en véél rommel gemaakt.
Het werkt inspirerend hoor, zo 20 ronkende naaimachines, ik werkte maar liefst 5 stuks af.
(met een 7,5 maanden zwangere buik 😉 )
Als eerste kwam de Candy dress aan de beurt, het derde exemplaar dat ik maak en het blijft een leukerd.


Candy jurk van LMV uit een grijs-wit gestreept tricot stofje met glitter (Miss Anaï) en zilveren glitterkousjes van Veritas
De tweede outfit zou er eentje voor Pasen worden, ik vond daar zo’n leuk stofje voor in vrolijke snoepkleurtjes bij Miss Anaïs.
Ze zal in stijl paaseitjes kunnen rapen 🙂

Pixie topje uit LMV 2/16 met toegevoegde plooitjes uit roze katoen (Miss Anaïs), rimpelrokje
uit katoen met digitale kuikentjesprint (Miss Anaïs), witte sokjes van Veritas en lichtblauwe lakschoentjes van Zecchino d’oro

Ik kreeg ook de smaak van de rimpelrokjes te pakken en stak enkele nuttige tips op zak 
dankzij mijn mede-naaisters.
Waar ik van hou is om mooie tweedehands kleertjes te scoren bij mijn favoriete shop en die te combineren met zelfgemaakte dingen.
Bij Tweety kan je me dus regelmatig vinden om leuke spulletjes te zoeken.
Bo is een keitoffe madam die alle kleertjes met zorg uitzoekt om verder te verkopen.
Ik blogde er hier al een keertje over en doe dit met veel plezier opnieuw.




Rimpelrokje zonder patroon op glitterelastiek van Veritas, stofje van de stoffenverkoop bij Something Strange, shirtje met kant (Tweety Geel), bijpassend sjaaltje uit onze goodiebag, schoentjes van Schoenen Torfs



























Rimpelrokje zonder patroon op glitterelastiek van Sabrina, stofje Cas en Nina, shirtje (Tweety Geel), schoentjes Geox

Ik wil ook nog heel graag al onze sponsors in de bloemetjes zetten, we waren als kindjes zo blij met onze goodiebags.
Dikke merci aan
 La Maison VictorKnip en KnippieFournituren.nlCompagnie MFinch FabricsVeritasPetite CoutureLavvi EbbelRoos&Violet,Fairy TailorsStofuiltjede Bonte BoomZonen09Stoff.beNominette, Bobby Sewing, Straight GrainStof RenkeStof op ZolderLana LottaKlijntje,Kokette KatinkaStoffenmieAteljee PVan MariekeModecouponDen DepotBabarumSoft Cactus en de Banier. 

Van alle naaitijdschriften die we kregen had ik er twee al liggen hier thuis.
Waarom zou ik er dan niet iemand anders blij mee maken?
Zin om deze twee gratis en voor niets te ontvangen, laat dan een berichtje achter hieronder en dan stuur ik ze volgende week met plezier op. 
(wel enkel geldig in België ivm verzendkosten)

Knippie met zwangerschapsbijlage!

Rest me nog enkel mijn 19 nieuwe naaivriendinnen te bedanken voor alle tips, gesprekjes en gezelligheid.
Afspraak volgend jaar!
x

World book day – Tinny dress vintage style

When Rebecca from Dobbin’s bobbins contacted me to ask if I wanted to participate in her ‘World book day blog tour’ I was so surprised!
Due to my pregnancy I have to plan my sewing projects better than ever, but I gladly made room for this one.
After all it combines two passions of mine, sewing and reading, because the purpose was to sew something inspired by our favourite childhood book.
I didn’t have to think twice about it, the book I loved reading as a very young teenager was ‘Hoe trotskopje genas’ by To Hölscher.
It’s written in Dutch in 1926 and a rough translation of the title is:
‘Little Miss Vanity’s recovery’
The book belonged to my grandmother, my mother and now to me.
I hope my daughter will love the story as much as I did (and still do 🙂 )
In short, the book tells the story about a young girl, Coba, growing up in a very poor but loving family.
They have no money for new or fancy clothes, therefore the mother always tries to create something nice out of her old clothing for all of her children.
But for Coba, nothing is good enough and she is always ashamed by what she has to wear.
One day, she finds a golden necklace which she returns to the owner,a very rich and posh lady.
Because Coba shows so much resemblance to her daughter who passed away, she wants Coba to come and live with her.
With pain in their hearts the family accepts and Coba gets the rich life she dreamed of, with a well filled wardrobe.
A few months later, Coba receives the news that her father is very ill and rushes home.
However, her father doesn’t recognize her while wearing her expensive dress.
She quickly takes it off and puts her old coat on and it works, her father sees his sweet little Coba again and got better very soon.
She learns a very important lesson, family is much more important than appearance and she recovers from her pride and is proud to be part of her family.
I must have read the book about a 100 times because of the happy ending but also because of the beautiful pictures it features.
It inspired me to sew a dress for my daughter, with fabric I bought at a flea market.
I think I paid about 4 pounds for 5 metres of this beautiful, light fabric.
By doing this I want to show that you don’t need fancy or expensive fabric to create pretty pieces of clothing you can be proud of.
And that’s exactly what I always try to do in sewing.
*pictures are all without model, she has been down with the flu since 8 days, poor little thing*
Because I love the bookcover so much, I used it as my inspiration for selecting the pattern I wanted to work with.
I chose the Tinny dress by Straightgrain, without a doubt my number one dress pattern.
It features so many options (sleeves, collars, skirts,..) and the bodice fits my little girl perfectly.
This one has puff sleeves, a petal peter pan collar and circle skirt.
I love a rolled hem with light fabrics like this, it keeps the flow in it :-).
Sterre always loves the garments I make her.
When she whispers in my ear ‘Mummy, I am so proud of you’ after I make her a new dress, I simply melt!
She is so sweet :-).
I have a lot of fabric left so I am planning a new outfit for myself but first, a new baby :-).
Only 7 weeks to go!
Make sure to check out the other blogs that are participating in this blogtour, all of them made stunning outfits inspired by their favourite books!
And last but not least, Rebecca is hosting a giveaway with fantastic prices on her blog, especially for world book day, including the Tinny pattern I used here.
This link will take you there.
Hurry up and try your luck :-).
Thank you again Becci for having me on the tour!